Voor de zusters van Julie Postel in Boxmeer heb ik, op weg naar Pasen 2023, een beeldmeditatie gemaakt: “Een spoor van liefde” .
Tijdens m’n zoektocht naar sprekende beelden en teksten, las ik thuis een tekst die me diep raakte. Want die woorden – uit een anonieme, Aziatische bron – had ik zelf kunnen schrijven.
Vele jaren geleden, in 1987, ik was 25, verbleef ik, als een van de pastorale stages tijdens de theologiestudie, in Sante Terezinha, een kleine plaats in Noord Brazilië. Dit gebied ligt in de sertao (half woestijn). Het was daar toen zo droog en mensen zo hartverscheurend arm wat financiële middelen betreft, dat er dagelijks kinderen en volwassen zijn gestorven van honger en dorst.
Het is deze tekst, die regelrecht m’n hart binnen loopt:
“Ik wil als het water zijn, dat in de rivieren klatert
en door het oerwoud stroomt
dat velden vruchtbaar maakt en overal leven brengt.
Ik wil als het water zijn, dat al wat vuil is, wast
dat ieder mens, wie dan ook,
die heling en bevrijding zoekt, weer hoop op toekomst geeft.
Ik wil als het water zijn, dat boten draagt,
vol mensen en hun lasten,
om voor hen allemaal de vaart te verlichten.
Ik wil als het water zijn, de bron van alle leven,
dat mensen samenbrengt,
om samen, overal vandaan, lief en leed te delen.”
4 maart 2023
José Kodden
