In Sint-Michielsgestel leerden kinderen en volwassenen die doof zijn,
mij op een andere manier dan via gesproken taal, contact leggen:
met beelden en gebaren.
In die jaren dat ik daar werkzaam was, flitste er als inzicht door me heen:
als we onze beide oren naast elkaar leggen, zie je de vorm van een “hart”.
Een “3e oor” hebben we allemaal!
Van hart tot hart kun je elkaar onverdeelde aandacht, tijd en energie geven.
In Januari 1962 ben ik geboren en samen met een zus en drie broers in Zwolle opgegroeid. Ik voel me geworteld en gevoed vanuit Christelijke traditie. Na het vwo vertrok ik in 1981 naar Utrecht om aan de Katholieke Universiteit Utrecht theologie te studeren. Als een van de drie stages verbleef ik een jaar in Noord-Oost Brazilië.
Vanaf 8 september 1991, ben ik pastoraal werkzaam. Eerst 12,5 jaar binnen een aantal parochies, vervolgens in Sint Michielsgestel, als geestelijk verzorger voor het Instituut voor Doven, later Viataal, en tegenwoordig Kentalis geheten.
Een aantal jaren was ik pastor voor de zusters Franciscanessen in Veghel, en daarna een paar jaar als “zielzorger zonder parochie” (zzp) onder de naam: “Het 3e oor”.
Vervolgens kwam ik in de gevangenis terecht. Bijna 3,5 jaar was ik werkzaam als justitiepastor in pi Ter Peel, in Evertsoord. Dat was in veel opzichten een boeiende ervaring. Net als een studie/stage jaar in 1986/87 in Noord-Oost Brazilië. Met name m’n verblijf in Santa Terezinha, een plaats in de half-woestijn. Ontelbare kinderen stierven toen in dat door droogte geteisterde gebied van honger en dorst.
Helder stromend water, voedzaam voedsel, een stabiel inkomen, een betaalbaar huis waarin je je veilig voelt en toekomstperspectief is voor ieder mens, waar ook geboren, van levensbelang.
Bijna drie jaar was ik als pastor in dienst van de Congregatie van de Zusters van Julie Postel in Boxmeer.
Tegenwoordig ben ik als pastor werkzaam voor het landelijk Katholiek Doven pastoraat.
