Joyce Sylvester was in ons land in 2008 de eerste vrouwelijke burgemeester van kleur. In een interview dat ik vanmorgen las, vertelt ze dat ze met tranen in haar ogen geluisterd had toen Amanda Gorman op Bidens inauguratie The Hill We Climb uitsprak. “Dat we zichtbaar zijn, dat jongeren van kleur zien wat ze kunnen bereiken.”
Over haar ervaringen schreef ze een boek dat vorige week verscheen en binnen zes dagen uitverkocht was. De titel verwijst naar een incident op een receptie die ze hield als burgemeester van Naarden. Een man maakte zich los uit de menigte en zei met grote ogen: “bent ú de burgemeester?” Voor Sylvester kon antwoorden werd hij weggevoerd door een bode. Later dook de man opnieuw op. Ditmaal om zijn excuses aan te bieden.
Bijna tien jaar later kreeg Sylvester een brief, met daarbij een foto van een oudere man. “Het was zijn dochter die me schreef”, zegt Sylvester. “Ik herkende de man direct. Hij was overleden, schreef zijn dochter. Maar hij had het heel waardevol gevonden om door mij geconfronteerd te worden met zijn vooroordeel.
Als ik de strijd was aangegaan, hem meteen een racist had genoemd, was die man misschien nooit tot inkeer gekomen. We moeten elkaar de ruimte geven om ons te verwonderen.”
Bron: NRC, 5 juni 2021. Tekst: Tristan Theirlynck.
